ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ .....ΤΑΙΝΙΕΣ

 Το Σαββατοκύριακο πήγα στο Αγρίνιο με σκοπό να δω την οικογένειά μου και να περάσω λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί τους...Βέβαια,άδραξα την ευκαιρία και να βγω με τη φίλη μου αλλά και να δω ταινίες στο ίντερνετ καθώς στην Πάτρα δεν έχει εγκατασταθεί ακόμη...Και με το να αδράξω την ευκαιρία,εννοώ πως έβαζα την μία ταινία μετά από την άλλη και τα επεισόδια μιας από τις αγαπημένες μου σειρές "once upon  a time" τα έβλεπα χωρίς σταματημό...
 Αυτές οι ταινίες λοιπόν με έβαλαν σε σκέψεις....

Οι ταινίες που είδα είναι οι εξής:

• Inception
• Now you see me
• If I stay

 

Το inception είναι μία από τις ταινίες που ήθελα να δω πάρα πολύ και με είχε βάλει στη ροή της όταν κάποια στιγμή πρόσφατα, πέτυχα στην τηλεόραση κάποιες σκηνές της και είχα ενθουσιαστεί...Εκτός από τα στοιχεία φαντασίας και με εφέ εντυπωσιασμού του κοινού,φέρει και ένα πιο σημαντικό μήνυμα,το οποίο είναι η σημασία της οικογένειας και πως μπορεί μόνο και μόνο η σκέψη της να σε κρατήσει ζωντανό και να σου δίνει τη δύναμη να ξεπεράσεις τις δυσκολίες που θα προκύψουν...Ακόμη, μπορεί να σε οδηγήσει να κάνεις και παράνομες πράξεις για να την ξαναδείς και να είσαι και πάλι ευτυχισμένος....

 Όταν, βλέπεις αυτές τις σκηνές λογικό είναι να σκεφτείς και τη δική σου οικογένεια και να της ξαναδώσεις το νόημα που θα έπρεπε να να έχει πάντοτε χωρίς αυτό να καταρρέει από την ρουτίνα της καθημερινότητας και αντιπαραθέσεις που μπορεί να προκύψουν ανάμεσα στα μέλη μιας τέτοιας ομάδας...

Η ταινία Νow you see me,ήταν κι αυτή μία ταινία που είχε κερδίσει καλές κριτικές που σε ωθούν να τη δεις και για να περάσεις καλά και  να δεις τι άλλο μπορούν να σου προσφέρουν πέρα από την ψυχαγωγία..

Τελικά,την προτείνω ανεπιφύλακτα...ήταν μια ταινία που είχα να δώσει πολλά σε θέματα εντυπωσιασμού καθώς ασχολείται με θέματα μαγείας...Ένα άτομο μαζεύει 4 επαγγελματίες μάγους και τους κάνει ένα σπουδαίο όνομα στη μαγεία διότι πέρα από το ότι εντυπωσιάζουν με μεγάλα κόλπα , προσπαθούν να κάνουν το καλό και βοηθήσουν οικονομικά τους θεατές...όλα αυτά,βέβαια, είναι μια προσπάθεια του γιου ενός αδικοχαμένου μάγου να πάρει εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα του...*αυτό,βέβαια εμφανίζεται στο τέλος της ιστορίας...

Σε κρατάει από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να σου μειώνει το ενδιαφέρον γιατί υπάρχουν και τα μαγικά αλλά και η υπόλοιπη πλοκή έχει σημασία...Βέβαια,είναι κι αυτή μια ταινία που σχετίζεται με τη σημασία της οικογένειας έστω και λίγο....Ο γιος του ανθρώπου που χάθηκε από λάθη των γύρω του,προσπαθεί να πάρει εκδίκηση και να προκαλέσει κακό σε αυτούς που κατά τη γνώμη του είναι υπαίτιοι για τον άδικο χαμό του πατέρα του...

Η ταινία If I stay είναι μία ταινία του 2014  και αν και μου κίνησε το ενδιαφέρον στην αρχή, κατά τη διάρκεια δε μπορούσα να καταλάβω τι με έκανα να πατήσω το play για να ξεκινήσει...είχε κάποια ωραία flashbacks αλλά αυτά ήταν τα μόνα που άξιζαν... η πλοκή και το σενάριο δεν ήταν το κάτι ιδιαίτερο αλλά και αυτή μου έδωσε τροφή για να σκεφτώ κάποια πράγματα.....είναι  η ιστορία μιας κοπέλας η οποία εξαιτίας ενός αυτοκινητιστικού δυστυχήματος,χάνει ολόκληρη την οικογένειά της και αυτή πέφτει σε κώμα. Και σε αυτή την κατάσταση,πρέπει να αποφασίσει αν θα παραμείνει στη ζωή ή θα αποχωριστεί τους φίλους και τους συγγενείς για να συναντήσει την οικογένειά της σε έναν άλλο κόσμο.Αυτή η ιστορία σε βάζει να σκεφτείς αν κάποια στιγμή συμβεί κάτι και βρίσκεσαι σε ασχημη κατάσταση στο νοσοκομείο,(εύχομαι να μην συμβεί τίποτε ποτέ και σε κανέναν) θα εμφανιστεί κάποιος άλλος πέρα από την οικογένειά σου;; είσαι αρκετά αγαπητός;;; θα μαζευτούν όπως σε αυτή την ταινία,γύρω στα 30 άτομα για να δουν αν θα τα καταφέρεις;;; αν θα επιλέξεις τη ζωή.....αν είσαι αρκετά δυνατή για να τα ξεπεράσεις....

Όπως, φαίνεται οι ταινίες μπορούν πολλές φορές να μας ωθήσουν στο να σκεφτούμε τι θα κάναμε αν ήμασταν στην ίδια κατάσταση,αν θα τα καταφέρναμε και γενικά να αξιολογήσουμε και να δώσουμε περισσότερη σημασία σε κάποιες πτυχές της ζωής μας,χωρίς να περάσουμε οι ίδιοι την επίπονη και οδυνηρή φάση που μπορεί να περάσει ο ήρωας της ταινίας που παρακολουθούμε....

Υ.Γ.: Να θυμάστε πάντα πως οι ταινίες είναι μια από τις φθηνές επιλογές ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης γι'αυτό ζήστε ελεύθερα,παρακολουθώντας ό,τι εσείς επιθυμείτε γιατί και οι πιο φθηνές σε παραγωγή ή ποιότητα,έχουν κάτι να σας προσφέρουν.... 

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΧΕΣΗ....ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΜΑΤΟΣ!

Παίρνω αφορμή από τη χτεσινή μέρα,που ένας σεισμός κοντά στο Αίγιο έγινε αισθητός στην Πάτρα με ισχύ 4,8 της κλίμακας ρίχτερ...Τι να σας πρωτοπώ...;;; όταν ξεκίνησε ο σεισμός συνοδευόταν από βουητό και για αυτό το λόγο,θεώρησα πως προερχόταν από το φοιτητή που μένει από κάτω και όπως συνήθως είχε βάλει τη μουσική στη διαπασών...αργότερα,όμως,το συνειδητοποίησα γιατί είδα το φωτιστικό να κουνιέται...δεν ήξερα τι να κάνω,πήγαινα σα μεθυσμένο,πρώτα βγήκα έξω στο μπαλκόνι,μετά μέσα στο σπίτι και ξανά στο μπαλκόνι....κανένας από τους γείτονές μου δεν πανικοβλήθηκε και δεν βγήκε έξω,μόνο εγώ...!!!
Τα περιγράφω όλα αυτά σαν να κράτησε ο σεισμός,ώρες αλλά όλα αυτά έγιναν μέσα σε λιγοστά κλάσματα του δευτερολέπτου...
Γενικά με τον εγκέλαδο,έχω μια ιδιαίτερη σχέση...έχω ζήσει κάποιους ισχυρούς (ισχυροί,φάνηκαν σε μένα και δε θυμάμαι πόσα ρίχτερ ήταν,εντάξει,μη νομίσετε πως έπεφταν τα κτήρια...)στο Αγρίνιο,είτε με επίκεντρο την Τριχωνίδα,είτε τη Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά σαν πιο πρόσφατο....
όταν πέρασα στην Πάτρα,ήρθα με τη μαμά μου να μείνουμε στο σπίτι που ενοικίασα για να πάω στην εγγραφή μου...εκείνο το βράδυ,βασικά ξημερώματα εκείνης της μέρας,βιώσαμε 2 σεισμούς που έγιναν εδώ....και πάλι αναστατώθηκα όπως έγινε και χθες...
Όταν ήμουν πιο μικρή,δε φοβόμουν τόσο τους σεισμούς αλλά πάντα είχα στο μυαλό μου ότι μπορεί να καταστραφεί το σπίτι μας και πάντα το φοβόμουν αυτό...τους βραδινούς σεισμόυς,πιο παλιά είτε δεν τους καταλάβαινα,είτε έλεγα πως πρέπει να κοιμηθώ γιατί είναι προτιμότερο να με πλακώσει το σπίτι αν πέσει,παρά να βιώσω αισθητά αυτή την καταστροφή.....Τα τελευταία,βέβαια χρόνια πανικοβάλλομαι περισσότερα και προσπαθώ να βρω τρόπο να βγω από το σπίτι,κάτι που αποτελεί μια λανθασμένη κίνηση ...
Γενικά δεν πρέπει να πανικοβαλλόμαστε για οποιοδήποτε θέμα...αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας και της προσωπικής ηρεμίας σε πολλά προβλήματα και αναπάντεχα θέματα...μην προσπαθείτε να βγείτε από το σπίτι,μην χρησιμοποιήσετε τον ανελκυστήρα(ασανσέρ) και μπείτε κάτω από ένα γερό τραπέζι....αν βέβαια,είστε από εκείνους που θέλουν να τα προγραμματίζουν όλα,βάλτε κάτω από αυτό το τραπέζι: μία σφυρίχτρα,ένα φακό,ξηρή τροφή και νομίζω πως έτσι θα νιώσετε πιο ασφαλείς....
Έτσι κι αλλιώς,ζούμε σε μια ιδιαίτερα σεισμογενή χώρα,θα μπορούσαμε να πούμε πως η Ελλάδα είναι η Ιαπωνία της Ευρώπης,όσον αφορά τους σεισμούς...
Δεν προσπαθώ να πω,πως δεν υπάρχει κίνδυνος αλλά δεν πρέπει να κινδυνολογούμε για ένα ταρακούνημα που μπορεί να συμβεί,το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να είμαστε προετοιμασμένοι για παν ενδεχόμενο χωρίς να σκεφτόμαστε πάντα το χειρότερο....το ξέρω,θα λέτε πως αφού είμαι αυτή που πανικοβάλλομαι,δεν είμαι και το καταλληλότερο άτομο για να δίνω συμβουλές αλλά αυτό που προσπαθώ είναι να ηρεμήσω, μαζί με άλλα άτομα που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο, με οδηγίες που δίνονται συνέχεια αλλά και με συμβουλές του μπαμπά μου,της μαμάς μου και γενικά της οικογένειάς μου...αυτό για το φακό και τα άλλα υλικά κάτω από το τραπέζι,το είχα ακούσει κάπου και πιστεύω πως είναι ιδιαίτερα χρηστικό...
Με το να γράφω στο blog μου,ηρεμώ,ξεσπάω και ξεχνάω γενικά τα προβλήματά μου και είναι ο λόγος που προσπαθώ να δίνω και συμβουλές που έχω ακούσει για να βοηθήσω, τόσο αυτούς που θα διαβάσουν τις ιδέες μου όσο και εμένα...
Θέλω,επίσης, να πω πως είναι η πρώτη φορά που μένω μόνη μου και γενικά ο σεισμός είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία της φοιτητικής μου ζωής και μου αρέσει να το μοιράζομαι με άτομα που μπορεί να ενδιαφέρονται για αυτά που γράφω ή με άτομα που μπορεί να περνάνε τα ίδια...

Όσον αφορά το σεισμό,ηρεμήστε και να είστε προετοιμασμένοι....Μην σκέφτεστε το χειρότερο και χαλαρώστε....Έτσι κι αλλιώς ό,τι είναι γραφτό να συμβεί,θα συμβεί,είτε άσχημο είτε κάτι καλό....

Υ.Γ: πόσο θα ήθελα να αφήνετε τα σχόλιά σας!!!!
μπορείτε να αφήσετε τα σχόλιά σας κάτω από το κείμενο, ή στο twitter @Georgia9796

ΟΜΟΡΦΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΛΟΥΠΙΑ

Σήμερα,θα ήθελα να αναλύσω τις φόρμες που υπάρχουν στην κοινωνία μας και εννοώ εκείνα τα πρότυπα σύμφωνα με τα οποία,κάποιος θεωρείται όμορφος,έξυπνος ή που τον κάνουν αποδεκτό ή όχι από τα μέλη μιας ομάδας ή και ολόκληρης της κοινωνίας...

Όσον αφορά την εξυπνάδα... Κατά τη γνώμη μου,κάποιος δεν θεωρείται ευφυής όταν τα πάει καλά στα μαθήματα ή έχει πολλές γνώσεις,αλλά κάποιος που τα συνδυάζει όλα...Κάποιος που μπορεί να ανταπεξέλθει στα περισσότερα θέματα,που είναι ευφυής σε θέματα κοινωνικής,ψυχολογικής και συναισθηματικής φύσεως. Δεν αντιλέγω ότι κάποια άτομα που είναι καλοί μαθητές,μπορεί να είναι έξυπνοι αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό...
Τώρα, για το αν κάποιος θεωρείται όμορφος,είναι κάτι τελείως υποκειμενικό...Δηλαδή ένα άτομο,με παραπανίσια κιλά,δεν μπορεί να είναι γοητευτικό ή όμορφο ψυχικά;;; Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ένας όμορφος άνθρωπος είναι εκείνος που συμπεριφέρεται με καλοσύνη,έχει χιούμορ και γενικά ξέρει να συμπεριφέρεται στους γύρω του...τα παραπάνω κιλά,η στραβή ή μεγάλη μύτη ή οποιοδήποτε άλλα χαρακτηριστικό,δεν πιστεύω ότι πρέπει να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για να γνωρίσεις και να συντροφεύσεις αυτά τα "όμορφα πλάσματα"...
Ακόμη,δεν είναι δυνατόν σε μια εποχή που θεωρείται προοδευτική και φιλελεύθερη,να υπάρχουν μέλη της κοινωνίας που προωθούν συγκεκριμένα καλούπια και ενδιαφέρονται για το τι θα πει ο κόσμος... ο καθένας πρέπει να ακολουθεί τα όνειρά του,τα πιστεύω του,τις αντιλήψεις του και πάνω από όλα να σέβεται τον εαυτό του...Δηλαδή,έχει διαφορετικές από τις κοινά αποδεκτές ερωτικές προτιμήσεις ή διαφορετική αίσθηση του γούστου,όσον αφορά τα ρούχα,το κούρεμα,το φαγητό,πρέπει να τις ακολουθεί,να είναι περήφανος για αυτές και να μην προσπαθεί να τις κρύβει για να μην του προσάψουν διάφορες ονομασίες και επίθετα και γίνει ο περίγελος μιας ομάδας...Κανονικά, δε θα έπρεπε να συμπεριφέρονται άσχημα σε κάποιον που είναι διαφορετικός αλλά αν το ίδιο το άτομο δε νιώσει περήφανο για τη διαφορετικότητά του,δεν θα παρακινήσει και τους άλλους να δουν το την άποψή του,την προτίμησή του και το οτιδήποτε με καλύτερη ματιά ή να κάνουν και οι υπόλοιποι το ίδιο χωρίς να κρύβονται...
Δεν είναι σωστό κάποιος για να γίνει αποδεκτός από τους γύρω του, να ακολουθεί συγκεκριμένες φόρμες και καλούπια...Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν κάποιοι στενόμυαλοι άνθρωποι που εμποδίζουν τη τους υπόλοιπους να ζήσουν ελεύθερα επιβάλλοντας συγκεκριμένη και κοινά αποδεκτή συμπεριφορά....
Υπάρχουν τόσα όμορφα πλάσματα που μας περιτριγυρίζουν και τα περισσότερα από αυτά δεν είναι αποδεκτά από την κοινωνία...Μιλήστε τους,αποδεχθείτε τους και κάντε τους να νιώσουν μοναδικοί γιατί είναι και αυτοί άνθρωποι με ευαισθησίες,συναισθήματα και κρυμμένα ταλέντα...
όσοι από εσάς,είστε διαφορετικοί,μην αφήσετε τος γύρω σας να σας εμποδίσουν,να σας κόψουν τα φτερά...Ζήστε τη ζωή σας ελεύθερα και με σεβασμό ως προς την προσωπικότητά σας!!!!Κανένας δεν μπορεί να σας προσβάλει γιατι όποιος προσβάλλει δεν είναι εξυπνότερος,ομορφότερος ή καλύτερος από εσάς,γενικά.......
Η ελευθερία είναι από τα πολυτιμότερα αγαθά και δε θα πρέπει να σας τη στερεί κανένας ούτε ο ίδιος σας ο εαυτός....

.Chrisina Aguilera - Beatiful,το τραγούδι έχει σχέση με το θέμα...κάντε κλικ στο λινκ για να το ακούσετε...

Υ.Γ.:αν θέλετε,μπορείτε να με ακολουθήσετε στο twitter @Georgia9796 και να συζητήσουμε τις απόψεις και τα σχόλιά σας ή αφήστε τα κάτω από αυτή την συρραφή ιδεών....

ΤΟΥΣ.....ΜΑΘΗΤΕΣ (ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ) ΤΟΥΣ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΣΤΡΕΣ

Μόλις γύρισα από το σπίτι μου στο Αγρίνιο και πάτησα το πόδι μου στη φοιτητική μου φωλιά... Τι να σας πω;; Πέρασα το τριήμερό μου μέσα στο άγχος μήπως άφησα την τοστιέρα στην πρίζα και επιστρέψω στο ολοκαύτωμα, έμπαινα στο ίντερνετ να δω αν προκλήθηκε καμία φωτιά από τοστιέρα,και μόλις χτυπούσε το τηλέφωνο πήγαινε η καρδιά μου να εκραγεί φοβούμενη πως θα ακούσω τα κακά μαντάτα από την Πυροσβεστική....Από αυτό το γεγονός,μου ήρθε η ιδέα να γράψω για το άγχος που μου κατατρώει τα σωθικά και το οποίο βρισκόταν σε ιδιαίτερη πείνα την χρονιά των Πανελλαδικών...
Από τα καλοκαιρινά μαθήματα, ακόμη, στο φροντιστήριο , η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει σαν τρελή διότι θεωρούσα πως οι εξετάσεις αυτές είναι μόνο για άτομα που ο δείκτης νοημοσύνης τους ξεπερνάει αυτόν, του Αϊνστάιν...τα θέματα των Πανελλαδικών του 2013, θεωρούσαν πως είναι πολύ δύσκολα,ειδικά των Μαθητικών κατεύθυνσης...Πώς μπορεί ένας μαθητής να μπορέσει να διαχειριστεί μια τόσο δύσκολη κατάσταση,να διαβάζει σκληρά και να προσπαθεί να κατευνάσει το άγχος του, να αποφασίσει για το μέλλον του, να βρει οδηγηθεί προς μία κατευθυνση για να έχει γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση...;;;ΌΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΖΕΜΕΝΑ....ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ...
Κατά το Νοέμβριο, οι καθηγητές μου από το φροντιστήριο με κάλεσαν στο γραφείο τους προσπαθώντας να συζητήσουν για την άσχημη ψυχολογία μου λόγω του στρες και προτρέποντάς με να το ξεπεράσω....Πώς μπορεί κάποιος να ξεπεράσει το άγχος του,τι κάνει;; υπάρχει κάποιος διακόπτης για να το απενεργοποιήσεις;;; εμείς τα άτομα με αγχος,πρέπει να απέχουμε από το μέλλον μας;;;;; γιατί κανένας δεν μπορεί να καταλάβει πως υπάρχουμε και εμείς,τα υπεραγχωτικά άτομα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάστασή τους;;;
Αργότερα,καθώς περνούσε ο καιρός, άρχισα να καταρρέω αλλά δεν το έδειχνα σε κανέναν προσπαθώντας να αποτρέψω τις ανόητες ερωτήσεις του τύπου:"Είσαι καλά;; Γιατί αγχώνεσαι;;Δεν υπάρχει λόγος" (Αν κάποιος με τα ίδια συμπτώματα ακούσει αυτά τα λόγια,θα αρχίσει να γελάει,αναγνωρίζοντας πως δεν μπορούν να τον κατανοήσουν...)Κάθε μέρα,τελειώνοντας το σχολείο ζαλιζόμουν τόσο πολύ, που έφτανε στα όρια της λιποθυμίας...Με νούσε η κοιλιακή μου χώρα υπερβολικά,και η καρδιά συνέχιζε να χτυπά δυνατά,τόσο δυνατά που 'οταν τελικά ξάπλωνα στο ζεστό και άνετο κρεβάτι μου,την άκουγα να χτυπά στο αυτί μου,τη στιγμή που ακουμπούσε στο μαξιλάρι μου..Δε θα συνεχίσω άλλο, την εξιστόρηση αυτής της δραματικής εμπειρίας γιατί δε θα αντέξω να θυμηθώ την "τραγωδία" μου...
Το άγχος από κάποιους μπορεί να θεωρηθεί ανασφάλεια αλλά δεν είναι έτσι,είναι η προσπάθεια και η ανάγκη να γίνουν όλα σωστά, με ακρίβεια χωρίς ψεγάδι...είναι το ελάττωμα των ατόμων με πρόγραμμα αλλά σιγά σιγά και με το χρόνο,μπορεί να δουλευτεί και να μετατραπεί σε κάτι θετικό,που μπορεί να γίνει και δημιουργικό...
το άγχος,αν κάποιος το έχει,δεν μπορεί να το υπερνικήσει,να το μειώσει και να το εξαφανίσει εντελώς και γι' αυτό το λόγο δεν βοηθούν το λόγια κατευνασμού αυτής της κατάστασης...
Φίλοι,αγχωτικοί,πλημμυρισμένοι στο στρες ενωθείτε,μη δίνεται σημασία σε αυτά που σας λένε για το χαρακτηριστικό σας... Προσπαθείστε να χαλαρώνετε με καλή παρέα, αγαπημένη μουσική και καλές ταινίες....Σιγά σιγά, θα ξεχαστείτε και τελικά θα τα καταφέρετε...Εμπιστευθείτε με!!!